Ang core ng processor ay isang kristal na silikon na may lugar na halos 10 square millimeter, kung saan, gamit ang mga mikroskopiko na elemento ng computational, ipinatupad ang isang circuit ng processor - ang tinaguriang arkitektura.
Ang aparato ng core ng processor
Ang core ay konektado sa processor chip gamit ang isang teknolohiya na tinatawag na flip-chip, na literal na isinasalin bilang isang baligtad na core. Ang teknolohiya ay may ganitong pangalan na may kaugnayan sa pamamaraan ng pangkabit - ang nakikitang bahagi ng core ay ang panloob na bahagi. Tinitiyak nito ang direktang pakikipag-ugnay ng core gamit ang mas cool na heatsink upang mapabuti ang pagwawaldas ng init at maiwasan ang sobrang pag-init. Sa likuran ng core ay ang mga solder bumps - mga paga na kumonekta sa mamatay sa natitirang maliit na maliit na tilad.
Ang core ay matatagpuan sa isang base ng textolite, kasama ang mga contact track na tumatakbo, kumokonekta sa mga contact pad. Ang core mismo ay sarado na may isang proteksiyon na takip ng metal, sa ilalim nito ay puno ng isang thermal interface.
Para saan ang mga multi-core na processor?
Ang isang multi-core processor ay isang gitnang microprocessor na naglalaman ng dalawa o higit pang mga core ng pagproseso sa isang solong pakete o sa isang solong processor na mamatay.
Ang unang microprocessor ay binuo ng Intel noong 1997 at tinawag itong Intel 4004. Nagpapatakbo ito sa dalas ng orasan na 108 kHz at binubuo ng 2300 transistors. Sa paglipas ng panahon, ang mga kinakailangan para sa pagpoproseso ng lakas ng mga processor ay nagsimulang lumago. Sa loob ng mahabang panahon, ang pagtaas nito ay sanhi ng pagtaas ng dalas ng orasan. Gayunpaman, sa isang tiyak na yugto sa pag-unlad ng microtechnology, naharap ng mga tagabuo ang isang bilang ng mga pisikal na hadlang na nauugnay sa diskarte ng mga proseso ng pagmamanupaktura sa laki ng silicon atom kung saan ginawa ang nucleus.
Kaya, ang mga developer ay nag-isip ng ideya ng paglikha ng isang multi-core na processor. Sa mga multi-core chip, dalawa o higit pang mga core ang gumagana nang sabay-sabay, sa gayon pinapayagan ang isang mas mababang dalas ng orasan upang makapagbigay ng higit na pagganap dahil sa kahanay na pagpapatupad ng dalawa o higit pang mga independiyenteng mga thread ng gawain.
Ang pangunahing bentahe ng mga multi-core na processor
Ang pangunahing bentahe ng mga multi-core na processor ay ang kakayahang ipamahagi ang gawain ng programa sa maraming mga core. Ito naman ay nagdaragdag ng bilis ng mga programa at pinapayagan ang mga proseso ng masinsinang computationally na magpatuloy nang mas mabilis.
Pinapagana ng mga multi-core na proseso ang mas mahusay na paggamit ng mga application na masinsinang computationally tulad ng mga editor ng video.
Bilang karagdagan, ang mga computer na may mga multi-core chip ay kumakain ng mas kaunting lakas at ginagawang mas komportable ang gumagamit.
