Ang mga rehistro ng processor ay mga cell ng ultra-mabilis na random na memorya ng pag-access, na idinisenyo para sa pansamantalang pag-iimbak ng pansamantalang data. Naglalaman ang iba't ibang mga rehistro ng impormasyon sa iba't ibang anyo: mga address at pointer sa mga segment ng memorya o mga talahanayan ng system, mga index ng mga elemento ng array, atbp.
Naglalaman ang processor ng isang malaking bilang ng mga rehistro, na maaaring nahahati sa maraming pangunahing mga grupo: mga nagtitipon, watawat, payo, index, segment at mga rehistro ng kontrol. Ang mga rehistro ng processor ay mga cell ng memorya para sa pagtanggap, pag-iimbak at kasunod na paghahatid ng mga intermediate na resulta ng pagpapatupad ng programa.
Ang anumang rehistro ng processor ay isang digital electronic circuit na naglalaman ng isang pagkakasunud-sunod ng mga binary number ng iba't ibang mga lapad (16, 32 o 64) at ang mga resulta ng mga conversion sa pagitan nila. Sa pamamagitan ng uri ng pagtanggap at paghahatid ng impormasyon, maaari silang maging sunud-sunod (shift) at parallel.
Ang mga rehistro ng accumulator ay pandaigdigan, naglalaman ang mga ito ng karamihan sa mga intermediate na resulta ng pagpapatupad ng iba't ibang mga utos (lohikal, aritmetika, input / output, atbp.). Ang isang processor ay maaaring maglaman ng higit sa isang baterya. Gumagamit ang mga developer ng software ng mga baterya upang mabawasan ang kaunting lapad ng mga tagubilin, gawing simple ang code ng programa.
Ang mga rehistro sa bandila ay kilala rin bilang mga rehistro sa kundisyon. Nagpapakita ang mga ito ng isang tiyak na resulta ng operasyon, na maaaring zero, positibo, negatibo, o nagpapahiwatig ng isang overflow. Karaniwan ang mga code ng kundisyon ay pinagsama sa mga pangkat at bumubuo ng iba't ibang uri ng rehistro - isang control register. Ang pagbabago ng mga rehistro sa bandila ay posible, ngunit hindi kanais-nais, upang hindi mapangit ang buong resulta.
Ang mga rehistro na naglalaman ng mga pahiwatig sa mga espesyal na lugar ng memorya (stack, base, command) ay tinatawag na pointer register. Ang pinakamahalaga sa mga ito ay ang stack pointer. Ang isang stack ay isang piraso ng memorya na binubuo ng mga cell na sumusunod sa sunud-sunod, ibig sabihin maaari mong kunin mula sa stack ang cell lamang na namamalagi sa itaas. Sa tuktok na ito ang mga puntos ng stack register.
Karaniwang naglalaman ang base pointer ng address ng isang tukoy na lokasyon ng stack, na maaaring maging anupaman. Kadalasan, ang stack register at ang base register ay ginagamit nang sabay-sabay kapag nagtatrabaho sa kasalukuyang pamamaraan upang ipahiwatig ang kinakailangang estado ng stack.
Ang rehistro ng pointer ng pagtuturo ay kung minsan ay tinatawag na counter ng pagtuturo, naglalaman ito ng mga pahiwatig sa mga tagubilin ng run cycle. Kapag ang utos ay naisakatuparan, ang halaga nito ay nadagdagan ng 1 at ang loop ay nagpapatuloy sa susunod na utos. Yung. palaging tumuturo ang command counter sa utos kasunod sa kasalukuyang ipinatutupad.
Mayroong dalawang mga rehistro sa index - ang index ng pinagmulan at ang index ng patutunguhan. Ginagamit ang mga ito upang makuha ang address ng data ng stack na kasama ng mga rehistro ng pointer.
Ginagamit ang mga rehistro ng segment para sa pag-address sa memorya ng segment. Sa kasong ito, ang memorya ay nahahati sa mga bloke (mga segment) ng iba't ibang haba. Ang address ng nais na cell ng memorya ay natutukoy ng address ng simula ng bloke at ang halaga ng shift na kaugnay nito. Mayroong apat na rehistro ng segment sa kabuuan: para sa isang segment ng code, isang segment ng data, isang segment ng stack, at isang karagdagang segment.
Irehistro ang kontrol sa pagpapatakbo ng processor ng kontrol at hindi magagamit sa gumagamit. Pangunahin na kinokontrol ng kanilang mga programa ang machine. Naglalaman ang mga ito ng impormasyon tungkol sa kasalukuyang utos na ipinatutupad, ang estado ng processor, at naisalokal din nila ang mga istruktura ng kontrol kapag ang processor ay nagpapatakbo sa isang protektadong mode.
