Sa modernong mga multi-core na processor, dalawa o higit pang mga computing core ay matatagpuan sa isang solong kristal ng silikon. Bukod dito, ang bawat core ay may kakayahang suportahan ang pagkalkula ng dalawa o higit pang mga thread. Ang paggamit ng mga multi-core na processor ay maaaring mapabilis ang pagpapatakbo ng mga operating system at application na sumusuporta sa multithreading.
Ang mga multi-core na processor ay mga unit ng pagpoproseso ng sentral na naglalaman ng higit sa dalawang core ng pagproseso. Ang mga nasabing mga core ay matatagpuan sa parehong sa isang pakete at sa isang processor mamatay.
Ano ang isang multi-core na processor?
Kadalasan, naiintindihan ang mga processor ng multicore bilang sentral na mga proseso kung saan maraming mga core ng computing ang isinama sa isang microcircuit (iyon ay, matatagpuan ang mga ito sa isang solong kristal ng silikon).
Karaniwan, ang bilis ng orasan sa mga multi-core na proseso ay sadyang minamaliit. Ginagawa ito upang mabawasan ang pagkonsumo ng kuryente habang pinapanatili ang kinakailangang pagganap ng processor. Sa parehong oras, ang bawat core ay isang ganap na microprocessor, na katangian ng lahat ng mga modernong prosesor - gumagamit ito ng isang multilevel cache, sinusuportahan ang out-of-order na pagpapatupad ng code at mga tagubilin sa vector.
Hyper-threading
Ang mga cores sa mga multi-core na processor ay maaaring suportahan ang SMT, na nagpapahintulot sa maraming mga thread ng computation na maipatupad at maraming mga lohikal na processor batay sa bawat core. Sa mga nagpoproseso na ginawa ng Intel, ang teknolohiyang ito ay tinatawag na "Hyper-threading". Pinapayagan ka nitong i-doble ang bilang ng mga lohikal na prosesor kumpara sa bilang ng mga pisikal na chips. Sa mga microprocessor na sumusuporta sa teknolohiyang ito, ang bawat pisikal na processor ay may kakayahang mapanatili ang estado ng dalawang mga thread nang sabay-sabay. Sa operating system, magmumukhang may dalawang lohikal na processor. Kung mayroong isang pag-pause sa gawain ng isa sa kanila (halimbawa, naghihintay ito para matanggap ang data mula sa memorya), ang iba pang lohikal na processor ay nagsisimulang ipatupad ang sarili nitong thread.
Mga uri ng mga multi-core na processor
Ang mga processor na multi-core ay inuri sa maraming uri. Maaari nilang suportahan o hindi ang paggamit ng nakabahaging cache. Ang komunikasyon sa pagitan ng mga core ay ipinatupad gamit ang isang nakabahaging bus, isang point-to-point network, isang network na may switch, o isang nakabahaging cache.
Prinsipyo ng pagpapatakbo
Ang karamihan sa mga modernong multi-core na processor ay gumagana ayon sa sumusunod na pamamaraan. Kung sinusuportahan ng tumatakbo na application ang multithreading, maaari nitong pilitin ang processor na magpatupad ng maraming gawain nang sabay. Halimbawa, kung ang computer ay gumagamit ng isang 4-core processor na may bilis na orasan na 1.8 GHz, ang programa ay maaaring "mai-load" ang lahat ng apat na mga core na may trabaho nang sabay-sabay, habang ang kabuuang dalas ng processor ay 7.2 GHz. Kung maraming mga programa ang tumatakbo nang sabay-sabay, ang bawat isa sa kanila ay maaaring gumamit ng bahagi ng mga core ng processor, na hahantong din sa pagtaas ng pagganap ng computer.
Maraming mga operating system ang sumusuporta sa multithreading, kaya't ang paggamit ng mga multicore processor ay maaaring mapabilis ang computer kahit na sa kaso ng mga application na hindi sumusuporta sa multithreading. Kung isasaalang-alang namin ang pagpapatakbo ng isang application lamang, ang paggamit ng mga multi-core na processor ay mabibigyang katwiran kung ang application na ito ay na-optimize para sa multithreading. Kung hindi man, ang bilis ng isang multi-core na processor ay hindi magkakaiba mula sa isang maginoo na processor, at kung minsan ay gagana ito kahit na mas mabagal.
