Hindi maiisip ang modernong buhay nang walang mga high-tech na gadget at lahat ng uri ng mga aparato. Ang bawat bahay ay may isang personal na computer, at kahit na ang mga mobile phone ngayon ay may sariling processor at medyo mas mababa sa pagpapaandar sa average na mga computer.
Ang mga modernong computer ay isang napakalaking, kamangha-manghang mundo ng praktikal na walang limitasyong mga posibilidad, ngunit hindi ito palaging ganito. Ang kasaysayan ng pag-unlad ng mga elektronikong computer ay napakahirap na mayroon itong maraming mahahalagang milestones. Tinawag ng mga dalubhasa ang mga yugto ng pag-unlad ng computer na "henerasyon", at ngayon may lima na sa kanila.
Kung paano nagsimula ang lahat
Palaging hinahangad ng sangkatauhan na gawing simple ang lahat ng mga uri ng mga kalkulasyon at kalkulasyon. Ang mga unang aparato para sa computing ay nagsimulang lumitaw sa sinaunang Greece at iba pang mga sinaunang estado. Ngunit ang lahat ng simpleng pamamaraan na ito ay halos walang kinalaman sa isang computer. Ang pinakamahalagang tampok ng mga elektronikong computer ay ang kakayahang mag-program.
Sa simula ng ikalabinsiyam na siglo, ang dalub-agbilang sa Ingles na si Charles Babbage ay nag-imbento ng isang natatanging at walang kapantay na makina, na kalaunan ay pinangalanan niya sa kanyang sarili. Ang makina ng Babbage ay naiiba mula sa iba pang mga umiiral na mga tool sa pagbibilang na maaaring makatipid ng mga resulta sa trabaho at kahit na may mga output device. Maraming eksperto ngayon ang isinasaalang-alang ang pag-imbento ng isang may dalubhasang dalub-agbilang bilang prototype ng mga modernong computer.
Unang henerasyon
Ang unang elektronikong computer, ganap na katulad ng pag-andar sa mga modernong computer, ay nilikha noong 1938. Isang ambisyosong inhenyero na nagmula sa Aleman, si Konrad Zuse, ay nagtipon ng isang yunit na natanggap ang pangalang laconic - Z1. Nang maglaon, pinagbuti niya ito nang maraming beses, at bilang isang resulta, lumitaw ang Z2 at Z3. Ang mga kasabay ay madalas na nagtatalo na ang Z3 lamang ay maaaring isaalang-alang ng isang ganap na computer ng lahat ng mga imbensyon ni Zuse, at ito ay nakakatawa: ang tanging bagay na nakikilala ang Z3 mula sa Z1 ay ang kakayahang kalkulahin ang square root.
Noong 1944, salamat sa natanggap na intelihensiya mula sa Alemanya, isang pangkat ng mga Amerikanong siyentista na may suporta ng IBM ang nagtagumpay na ulitin ang tagumpay ng Zuse at lumikha ng kanilang sariling kompyuter, na pinangalanang MARK 1. Dalawang taon lamang ang lumipas, ang mga Amerikano ay gumawa ng isang nakamamanghang lakad para sa mga oras na iyon - nagtipon sila ng isang bagong makina na tinatawag na ENIAC. Ang pagganap ng bagong bagay o karanasan ay isang libong beses na mas mataas kaysa sa nakaraang mga modelo.
Ang isang tampok na tampok ng mga unang henerasyon ng machine ay ang kanilang teknikal na nilalaman. Ang pangunahing elemento ng disenyo ng computer ng mga taong iyon ay mga electric vacuum tubes. Gayundin, ang mga unang computer ay totoong napakalaking - isang kopya ang sumakop sa isang buong silid at mukhang isang maliit na pabrika kaysa sa ilang uri ng computing unit.
Tulad ng para sa pagpapaandar, ang mga ito ay medyo katamtaman. Ang kapasidad ng computational ng mga nagpoproseso ay hindi lumagpas sa ilang libong hertz. Ngunit sa parehong oras, ang mga unang computer ay may kakayahang makatipid ng data - ginawa ito gamit ang mga punched card. Ang mga unang makina ay hindi lamang napakalaking, ngunit napakahirap ding makabisado. Upang gumana sa kanila, kinakailangan ng mga espesyal na kasanayan at kaalaman, na dapat na hawakan nang higit sa isang buwan.
Pangalawang henerasyon
Ang simula ng pangalawang milyahe sa pag-unlad ng mga elektronikong computer ay isinasaalang-alang noong dekada 60 ng ikadalawampu siglo. Pagkatapos ang teknikal na nilalaman ng computer ay nagsimulang unti-unting magbago mula sa mga lampara patungo sa mga transistor. Ang paglipat na ito ay makabuluhang nagbawas sa laki ng mga computer. Ang kanilang pagpapanatili ay nangangailangan ng mas kaunting kuryente, ngunit ang pagganap ng mga machine, sa kabaligtaran, ay tumaas.
Sa oras din na ito, ang mga pamamaraan ng pagprograma ay nabubuo, ang mga unibersal na wika para sa "komunikasyon" sa mga computer ay nagsimulang lumitaw - "COBOL", "FORTRAN". Salamat sa mga bagong kakayahan ng software, naging mas madali ang pagpapanatili ng mga makina, nawala ang direktang pagpapakandili ng programa sa mga tukoy na modelo ng computer. Lumitaw ang mga bagong aparato ng pag-iimbak ng impormasyon - dumating ang mga magnetikong drum at tape upang mapalitan ang mga punched card.
Ikatlong henerasyon
Noong 1959, ang Amerikanong siyentista na si Jack Kilby ay gumawa ng isa pang tagumpay sa pag-unlad ng mga computer. Sa ilalim ng kanyang pamumuno, isang pangkat ng mga siyentista ang lumikha ng isang maliit na plato kung saan maaaring magkasya ang isang malaking bilang ng mga elemento ng semiconductor. Ang mga disenyo na ito ay tinatawag na "integrated circuit".
Gayundin, sa pagtatapos ng dekada 60, ang kumpanya ng Kilby ay inabandunang mga disenyo ng tubo at semiconductor at nagtipon ng isang computer na buo mula sa mga integrated circuit. Malinaw ang resulta: ang bagong computer ay higit sa isang daang beses na mas maliit kaysa sa mga katapat nitong semiconductor, nang hindi nawawala ang anuman sa kalidad at bilis ng pagpapatakbo.
Bukod dito, ang mga bahagi ng hardware ng pangatlong henerasyon ay hindi lamang binawasan ang laki ng mga kompyuter na nagawa, ngunit ginawang posible ring makabuluhang taasan ang lakas ng mga computer. Ang dalas ng orasan ay tumawid sa linya at kinakalkula na sa megahertz. Ang mga elemento ng ferit sa RAM ay may makabuluhang pagtaas ng dami nito. Ang mga panlabas na drive ay naging mas siksik at mas madaling gamitin, kalaunan nagsimula silang lumikha at gumawa ng mga floppy disk ayon sa kanilang batayan.
Sa panahong ito na ang pinaka maginhawang paraan ng pakikipag-ugnay sa isang computer ay nilikha - isang grapikong display. Lumitaw ang mga bagong wika ng programa, na kung saan ay mas simple at madaling malaman.
Pang-apat na henerasyon
Ang mga integrated circuit ay natagpuan ang kanilang pagpapatuloy sa malalaking integrated circuit (LSI), na umaangkop sa marami pang mga transistor sa isang maliit na sukat. At noong 1971, inihayag ng maalamat na kumpanya ng Intel ang paglikha ng mga walang kapantay na microcircuits, na sa katunayan ay naging utak ng lahat ng kasunod na mga computer. Ang Intel microprocessor ay naging isang mahalagang bahagi ng ika-apat na henerasyon ng mga elektronikong computer.
Ang mga module ng RAM ay nagsimula ring baguhin mula sa mga ferit hanggang sa mga microcircuit, ang ginagamit na interface ng mga computer ay pinasimple nang sa gayon ay maaari nang gamitin ng mga ordinaryong mamamayan ang dating nakakagulat na yunit. Noong 1976, isang kilalang kumpanya ng Apple, na pinangunahan ni Steve Jobs, ay nagtipon ng isang bagong makina na naging unang personal na computer.
Makalipas ang ilang taon, kinuha ng IBM ang pamumuno sa paggawa ng mga personal na computer. Ang kanilang modelo ng computer (IBM PC) ay naging isang benchmark sa paggawa ng mga personal computer sa pandaigdigang merkado. Sa parehong oras, lumitaw ang isang disiplina sa akademiko, kung wala ito mahirap isipin ang modernong mundo - computer science.
Pang-limang henerasyon
Ang unang computer ng Trabaho at ang makabagong diskarte ng IBM sa pagmamanupaktura ng PC ay literal na sumabog sa merkado ng teknolohiya, ngunit 15 taon na ang lumipas, may isa pang tagumpay na naiwan ang maalamat na mga makina na ito. Noong dekada 90, ang ikalima at ngayon ang huling henerasyon ng mga elektronikong computer ay nagsimulang umunlad.
Ang susunod na tagumpay sa larangan ng teknolohiya ng kompyuter, sa maraming aspeto, ay pinadali ng paglikha ng mga ganap na bagong uri ng microcircuits, ang parallel-vector na arkitektura kung saan ginawang posible upang madagdagan ang rate ng paglago ng pagiging produktibo ng mga computer system. Nasa siyamnapung taon ng huling siglo na ang pinaka-kapansin-pansin na paglundag ay naganap mula sa sampu-sampung megahertz, na tila hindi totoo hanggang ngayon, hanggang sa gigahertz na pamilyar ngayon.
Pinapayagan ng mga modernong computer ang sinumang gumagamit na isawsaw ang kanilang sarili sa kamangha-manghang mundo ng makatotohanang mga larong 3D, nang nakapag-iisa na pinangangasiwaan ang mga wika ng programa o sumali sa anumang iba pang pang-agham at panteknikal na aktibidad. Ang mga proseso ng computing sa loob ng mga computer ng ikalimang henerasyon ay ginagawang posible upang lumikha ng totoong mga obra ng musikal at cinematic na literal sa tuhod.
Nagtalo ang mga modernong siyentipiko na ang susunod na henerasyon ng mga elektronikong computer ay hindi malayo, gamit ang panimulang mga bagong teknolohiya, materyales at wika sa pagprograma. Darating ang isang kamangha-manghang hinaharap, na puno ng mga kamangha-manghang posibilidad na ibibigay ng matalinong mga kotse ang sangkatauhan.
